Otoczony, jak w idealnym uścisku, żyzną i bujną równiną, terytorium Florydy, noszące ślady obecności człowieka od epoki brązu, rozciąga się w harmonijnym labiryncie kościołów, pałaców i obiektów muzealnych, które razem stanowią świadectwo do stylistycznego i architektonicznego eklektyzmu kraju oraz dokument jego pamięci historycznej i kulturowej. Jej nazwa, Floridia, wywodzi się z włoskiej transliteracji toponimu Xiuriddia, Xiridia (lub Chiridia), poświadczonej w dokumentach z XII i XIV wieku w odniesieniu do rozległego lenna i prawdopodobnie wywodzi się od starożytnego Xorodia, które w języku greckim oznacza oznaczało „śpiew chóralny” (być może nawiązuje to do festiwalu tańców i chórów ku czci bogini Flory, która później stała się „Santa Flora”). Miasto położone jest na płaskowyżu przecinanym przez rzekę Anapo, na wysokości około 111 m nad poziomem morza poziomie i jest 12 km od stolicy, Syrakuz. W okolicy znajdowały się niegdyś rzymskie wille i gospodarstwa rolne, które stały się wioskami rolniczymi, a następnie wioskami. Florydia jako wieś narodziła się w roku 1627. Od założenia aż po dzień dzisiejszy, z przerwą w wyniku poważnego trzęsienia ziemi w roku 1693, które zniszczyło rodzący się wówczas ośrodek wiejski i wymagało radykalnej przebudowy, miasto rozrosło się, rozwijając według zwykłego planu miejskiego. planistycznym (typowym dla nowo powstałych kolonii rolniczych) i osiągającym populację ponad 20 000 mieszkańców. Od tego czasu zbudowano wiele kościołów, wokół których rozwinęły się liczne obrzędy religijne i społeczne: wieczerza św. Józefa, „scupiddi”, procesje i obrzędy związane z

Jest to jeden z pierwszych dwudziestu domów we wsi, które powstały w tym samym czasie, w niecałym jednym

Znajdujący się naprzeciwko Kościoła Matki i ukończony w 1854 roku, stanowi przykład architektury cywilnej w stylu neoklasycystycznym. Budynek, uroczysty i harmonijny w swej bryle architektonicznej, posiada fasadę charakteryzującą się imponującym portalem zwieńczonym balkonem wspartym na dwóch masywnych kolumnach. Balkony z kutymi balustradami zwieńczone są trapezowymi opaskami. Wnętrza skrywają wspaniałe pokoje. Teatr miejski stał niegdyś w przestrzeni zajmowanej obecnie przez salę rady – w narożniku z widokiem na Piazza Polo i Via Roma. del Popolo Zaprojektowany w 1876 roku i bardzo pożądany przez mieszkańców miasta – pasjonatów muzyki i rozrywki – został ukończony w 1880 roku. Zaprojektowany na wzór San Carlo w Neapolu, został ozdobiony zdobionymi sztukateriami i

Kościół Matka San Bartolomeo Apostolo Jest najważniejszym zabytkiem historyczno-architektonicznym miasta i największym pod względem wielkości i znaczenia. Obecny budynek sakralny, poświęcony San Bartolomeo Apostolo, pochodzi z XVIII wieku: w rzeczywistości został zbudowany dzięki funduszom mieszkańców Florydy około drugiej połowy XVIII wieku. Kościół, którego barokową fasadę uzupełnia trójtarczowy XIX-wieczny zegar, to tzw